Het coronavirus. Dit zal vast niet het enige blog-artikel zijn wat er over geschreven wordt. Maar sjonge jonge wat een impact. Na dagen van onzekerheid, twijfel, afwachten en dagen tellen, is de kogel door de kerk. Iedereen moet zo veel mogelijk thuis blijven of vanuit huis werken.
Hollen of stilstaan
Zo kwam dus ook het moment dat ik het modevakschool gedeelte van Any Dress moest sluiten. Al was het mij (ten tijde van het schrijven van het eerste stuk van dit blog) nog niet verboden om mijn lessen door te laten gaan, is het uit gezondheidsoverwegingen voor iedereen wel beter.
En daar zit je dan! Na het verzenden van de nodige mails om mensen op de hoogte te brengen. Dan dringt het tot je door. 3 weken sluiting, 3 weken geen lessen, dus ook 3 weken geen inkomsten. Ik kan je vertellen dat is een behoorlijk heftig gevoel. Op dat moment nog niet wetende dat de situatie heel snel zou veranderen en de 3 weken dus 10 tot 12 zouden worden.
Onmacht omdenken
Eerst was ik verdrietig, toen werd ik boos omdat in eerste instantie alles wat ik uitzocht het gevoel gaf dat ik het zelf maar op moest lossen en dat dit alles nu eenmaal bij ondernemersrisico hoort (volgens die ene geweldige minister!). Geloof me ik weet dat ik echt niet de enige ben met dit gevoel en dat er velen nog veel erger aan toe zullen zijn dan ik, maar toch. Inmiddels heeft de overheid hulpmaatregelen aangeboden welke dus ook zijn aangevraagd.
Langzaam kwam er plaats voor wat helderheid. Zoeken naar oplossingen. De technieken van onze huidige tijd kunnen ons ver brengen. Dus de Facebookgroep Any Dress Naailes even nieuw leven in geblazen. Stel je vraag en ik geef je antwoord. Helaas blijken niet al mijn cursisten in het bezit te zijn van een Facebook account.
Oplossingen
Dus op zoek naar de volgende oplossing. Een online Classroom zodat ik toch iedereen kan zien met zijn of haar projecten. En op deze manier antwoord kan geven op de vragen. Manlief was ook thuis dus dat konden we mooi samen uittesten. Hij boven ik beneden. En het werkte. In elk geval met ons twee. Dus 2 dagen later probeerde ik het uit met de donderdagochtend en avondgroep. Yes!! Ook dat werkte. Inmiddels een week verder zijnde, worden de naailessen nu digitaal via een video verbinding gegeven.
Ondanks wat twijfel bij sommigen blijkt dat deze oplossing in de huidige tijd bijzonder wordt gewaardeerd. Omdat het één van de weinige dingen is die gewoon doorgaat en jullie toch aan huis gekluisterd zitten. Jullie waren ook zo lief me dit te laten weten en dat doet me goed. Ik heb alle positieve berichten verzameld en uitgeprint boven mijn bureau gehangen. Tijdens een lastig moment kijk ik er even naar om mezelf te laten zien waar ik het voor doe. Dank jullie wel allemaal voor jullie support, hopelijk lukt het mij op deze manier de C-crisis te overleven.
Achterstallige ideeën
Intussen heb ik natuurlijk wel nog de nodig uren open liggen, waar normaal gesproken ook werk zit. Tijd dus om deze uren te gaan gebruiken voor de dingen die al een tijdje op de plank liggen.
- Zo zijn we al een tijdje bezig om onze naaipatronen om te zetten naar een ander format, dus daar hoop ik nu ook een flinke slag in te maken.
- Ga ik eens kijken of ik mijn onlangs geschreven boek over ‘Kleur, Stijl en Shape’ alvast op een leuke manier aan jullie kan aanbieden.
- Mijn voorraadje blogs dient nodig aangevuld te worden. Daar heb ik nu ook wat meer gelegenheid voor, zodat ik ze niet op het laatste moment hoef te schrijven.
- En misschien gun ik mezelf in het weekend ook wel wat tijd om mijn persoonlijke garderobe bij te werken. Want vrij zijn op zaterdag is normaal gesproken een unicum.
Al met al maken we dus van de nood een deugt. Zorgt het ervoor dat we op een andere manier over dingen gaan nadenken en ontdekken we nieuwe mogelijkheden. Vooropgesteld natuurlijk dat ik iedereen toch liever weer snel in het atelier terug zie, maar onze gezondheid is ook heel belangrijk.
Iedereen dus sterkte in deze rare, gekke en bizarre tijd en hopelijk tot snel.
Lfs Linda
