Soms…
Soms denk ik echt, waar doe ik het allemaal voor?
Op de dagen dat ik achter de schermen zit te puzzelen met roosters, leerlingen die willen ruilen, social media die blijft roepen, of m’n hoofd overloopt van to do’s, dan is het schrijven van een “inspirerend blog” ineens het laatste waar ik ruimte voor voel.
En toch doe ik het. Elke week weer.
Maar eerlijk?
Er zijn momenten dat dat stemmetje opduikt:
“Zou iemand dit eigenlijk wel lezen?”
Tot ik ping! een mailtje krijg. Zoals deze:
“Hoi Linda, met interesse volg ik je inspirerende, liefdevolle mails. Alleen ben ik nog lang niet zover om achter de naaimachine te kruipen. Ik groei naar dat moment toe. Door jou is er een vuurtje aangewakkerd. Hartelijk dank daarvoor.”
💥 Yes.
Dan weet ik het weer.
Daarom doe ik dit.
Niet om elke week iets “moois” te sturen.
Maar om jou eraan te herinneren dat jouw creativiteit ertoe doet.
Wanneer je denkt: ‘Ik ben nog niet goed genoeg’
We hebben allemaal die momenten.
Dat je voelt dat je iets creatiefs wilt doen, naaien, tekenen, schrijven alleen je komt er maar niet toe. Je weet niet waar te beginnen, je twijfelt of je het nog wel kunt, of je voelt je ineens te druk, te moe of “te laat”.
En precies dat gevoel is waarom ik deze blog schrijf.
Want ik spreek zó vaak vrouwen die zeggen:
- “Ik wil al jaren iets met naaien doen.”
- “Ik heb vroeger veel gemaakt, maar nu… geen idee waar ik moet beginnen.”
- “Ik voel me te onzeker, straks kan ik het niet.”
Weet je wat ik dan denk?
Je hoeft het nog niet te kunnen.
Je hoeft alleen maar te voelen dat er iets in jou zit wat eruit mag. En dat vuurtje, dat is niet zomaar iets. Dat is van jou. En dat wil geleefd worden.
Zo begon het ook bij mij
Er was een tijd dat ik helemaal niet in een creatief vak zat. Ik werkte in de administratie, had een druk hoofd, en probeerde alles “goed” te doen. Maar diep vanbinnen bleef dat stemmetje fluisteren:
👉🏼 “Ik wil iets met mijn handen doen.”
Het heeft even geduurd voordat ik het weer serieus durfde te nemen. Maar toen ik eenmaal begon met één nieuwe avondopleiding, begon kwam ik thuis. En ik wist: dít is het.
Het grappige is, dat vuurtje was er al die tijd. Niet voor niets deed ik na mijn MAVO de Modevakschool.
Net als bij jou misschien.
Je hoeft het alleen maar weer aan te wakkeren.
Creativiteit terugvinden mag klein beginnen
Je hoeft niet meteen een hele garderobe te naaien.
Je hoeft ook geen plan of perfect atelier te hebben.
Begin met iets kleins:
- Een stofje dat je mooi vindt.
- Een oude naaimachine van zolder halen.
- Of zelfs alleen maar deze blog lezen en denken “Ik wil dit.”
Dat is genoeg.
Dat is het begin van iets groters.
Want weet je?
Niet alles wat je voelt, is waar.
Soms is het oude onzekerheid.
Soms is het drukte die je afleidt.
Maar diep vanbinnen weet jij het allang:
👉🏼 “Ik wil iets maken. Voor mezelf. Met mijn handen. En met liefde.”
Wat wil jij straks kunnen maken?
Dus. Waar doe jíj het allemaal voor?
Wat zou jij het allerliefst maken, als tijd of twijfel geen rol zouden spelen?
En belangrijker nog:
Hoe lang wil je dat verlangen nog uitstellen?
Misschien is vandaag niet het moment dat je je inschrijft voor een cursus.
Misschien is het nog niet jouw tijd om aan een naaiproject te beginnen.
Maar misschien…
is dit wél het moment waarop je weer voelt het leeft nog in mij.
En dat is alles wat nodig is.
Ik ben er in elk geval.
Met liefde.
Voor jou.
En jouw creativiteit.
Liefs,
Linda
